با توجه به مدول های مختلف نقطه انتقال،فیبرهای نوریرا می توان به فیبرهای تک حالته و فیبرهای چند حالته تقسیم کرد. اصطلاح "حالت" به پرتویی از نور اشاره دارد که با سرعت زاویه ای معینی وارد فیبر نوری می شود. فیبر تک حالته از لیزر حالت جامد به عنوان منبع نور استفاده می کند، در حالی که فیبر چند حالته از یک دیود ساطع کننده نور به عنوان منبع نور استفاده می کند. فیبر چند حالته اجازه می دهد تا چندین پرتو نور به طور همزمان در فیبر منتشر شود و در نتیجه پراکندگی حالت ایجاد می شود (چون هر نور "حالت" با زاویه متفاوتی وارد فیبر می شود و در زمان متفاوتی به انتهای دیگر می رسد، این ویژگی را پراکندگی حالت می نامند). فناوری پراکندگی حالت، پهنای باند و فاصله فیبر چند حالته را محدود می کند. بنابراین، سیم هسته فیبر چند حالته ضخیم است، سرعت انتقال کم است، فاصله کوتاه است و عملکرد کلی انتقال ضعیف است، اما هزینه آن نسبتا کم است. به طور کلی در ساختمان ها یا محیط های جغرافیایی مجاور استفاده می شود. فیبر تک حالته فقط می تواند به یک پرتو نور اجازه انتشار دهد، بنابراین فیبر تک حالته ویژگی پراکندگی حالت ندارد. بنابراین، هسته فیبر تک حالته نسبتا نازک، با باند فرکانس انتقال گسترده، ظرفیت زیاد و فاصله انتقال طولانی است. با این حال، به دلیل نیاز به منبع لیزر، هزینه آن نسبتا بالا است.
سیگنال های نوری از طریق مسیرهای متعدد در فیبرهای چند حالته منتشر می شوند: به طور کلی توصیه می شود آنها را در فواصل کمتر از مایل اعمال کنید.
فاصله موثر فیبر چند حالته از فرستنده تا گیرنده تقریباً 5 مایل است و فاصله ردیابی موجود نیز تحت تأثیر نوع و کیفیت دستگاه فرستنده / گیرنده است. هر چه منبع نور قوی‌تر باشد، گیرنده حساس‌تر و فاصله آن بیشتر می‌شود. تحقیقات نشان داده است که پهنای باند فیبر چند حالته تقریباً 4000 مگابیت بر ثانیه است. فیبر تک حالته برای از بین بردن گشاد شدن پالس ساخته شده است و به دلیل اندازه هسته کوچک (7-9 میکرون)، پرش پرتوهای نور را از بین می برد. از منابع لیزر متمرکز در طول موج های 1310 و 1550 نانومتر استفاده کنید. این لیزرها مستقیماً به هسته های فیبر ریز می تابند و بدون جهش قابل توجه به گیرنده انتشار می یابند.
هسته فیبر تک حالته نسبتاً نازک است و اجازه می دهد نور مستقیماً به مرکز ساطع شود. زمانی که فاصله زیاد است استفاده کنید
علاوه بر این، از دست دادن فاصله سیگنال های تک حالته کمتر از سیگنال های چند حالته است. در فاصله 3000 فوتی اول، فیبر چند حالته ممکن است 50 درصد از شدت سیگنال نور LED خود را از دست بدهد، در حالی که حالت تک حالت تنها 6.25 درصد از سیگنال لیزری خود را در همان فاصله از دست می دهد.
پتانسیل پهنای باند تک حالته آن را به تنها گزینه برای انتقال داده با سرعت بالا و مسافت طولانی تبدیل می کند. آزمایشات اخیر نشان داده است که یک کابل نوری تک حالته می تواند 64 کانال اترنت 40G را در فاصله 2840 مایلی انتقال دهد.
رایج ترین عامل تعیین کننده برای انتخاب چند حالته یا تک حالته در برنامه های ایمن فاصله است. اگر فقط چند مایل باشد، چند حالت ترجیح داده می شود زیرا فرستنده/گیرنده های LED به لیزرهای بسیار ارزان تری نسبت به تک حالته نیاز دارند. اگر فاصله بیشتر از 5 مایل باشد، فیبر تک حالته بهینه است. موضوع دیگری که باید در نظر گرفت پهنای باند است. اگر برنامه های آینده ممکن است شامل انتقال سیگنال های داده با پهنای باند بزرگ باشد، در آن صورت تک حالت بهترین انتخاب خواهد بود.
کپی رایت @ 2020 شرکت فناوری Optronics Box Box Box ، آموزشی ویبولیتین - ماژول های فیبر نوری چین ، تولید کنندگان لیزرهای همراه با فیبر ، تأمین کنندگان اجزای لیزر کلیه حقوق محفوظ است.
