دانش حرفه ای

کاربرد شبکه لیزر قابل تنظیم

2021-04-16
کاربرد شبکه لیزر قابل تنظیم را می توان به دو قسمت تقسیم کرد: برنامه استاتیک و برنامه دینامیک. در کاربردهای استاتیک ، طول موج لیزر قابل تنظیم هنگام استفاده تنظیم می شود و با گذشت زمان تغییر نمی کند. معمول ترین کاربرد استاتیک به عنوان جایگزینی برای لیزرهای منبع ، یعنی در سیستم های انتقال مالتی پلکسینگ تقسیم طول موج متراکم (DWDM) استفاده می شود. اجازه دهید لیزر قابل تنظیم به عنوان پشتیبان برای چندین لیزر ثابت با طول موج و لیزر منبع انعطاف پذیر عمل کند ، که می تواند استفاده از To پشتیبانی از تعداد کارتهای خط مورد نیاز برای همه طول موجهای مختلف سیستم را کاهش دهد. در برنامه های استاتیک ، نیازهای اصلی لیزرهای قابل تنظیم قیمت ، توان خروجی و خصوصیات طیفی است ، به این معنی که عرض و پایداری خط باید معادل لیزرهای با طول موج ثابت باشد که جایگزین می شود. هرچه دامنه قابل تنظیم طول موج بزرگتر باشد ، بدون نیاز به سرعت تنظیم سریع ، عملکرد هزینه ای بهتر خواهد بود. در حال حاضر ، کاربردهای بیشتری از سیستم های DWDM مجهز به لیزرهای دقیق تنظیم شده وجود دارد.
در آینده ، لیزرهای قابل تنظیم که به عنوان پشتیبان استفاده می شوند نیز به سرعت پاسخ سریع نیاز دارند. در صورت خرابی کانال DWDM ، می توان لیزر قابل تنظیم را به طور خودکار فعال کرد تا دوباره کار کند. برای دستیابی به این عملکرد ، لیزر باید در طول موج شکست خورده ظرف 10 میلی ثانیه یا کمتر تنظیم و قفل شود ، به طوری که می توان کل زمان بازیابی را از 50 میلی ثانیه مورد نیاز شبکه نوری همزمان تضمین کرد. در کاربردهای دینامیکی ، طول موج لیزر قابل تنظیم برای افزایش انعطاف پذیری شبکه نوری به طور منظم مورد نیاز است. این نوع برنامه ها به طور کلی به توانایی تأمین طول موج های پویا نیاز دارد ، به طوری که می توان از بخش شبکه ای یک طول موج اضافه یا پیشنهاد کرد تا با ظرفیت تغییر مورد نیاز سازگار شود. مردم یک ساختار ROADM ساده و انعطاف پذیرتر ارائه داده اند: این معماری مبتنی بر استفاده همزمان از لیزرهای قابل تنظیم و فیلترهای قابل تنظیم است. لیزرهای قابل تنظیم می توانند طول موج خاصی را به سیستم اضافه کنند و فیلترهای قابل تنظیم می توانند طول موج خاصی را از سیستم فیلتر کنند. لیزرهای تنظیم شونده همچنین می توانند مشکل انسداد طول موج در اتصالات عرضی نوری را حل کنند. در حال حاضر ، بیشتر اتصالات متقاطع نوری برای جلوگیری از این مشکل از رابط های سوئیچینگ نوری - الکتریکی - نوری در دو انتهای فیبر استفاده می کنند. اگر از لیزر قابل تنظیم در انتهای ورودی برای ورود به OXC استفاده شود ، می توان طول موج مشخصی را انتخاب کرد تا اطمینان حاصل شود که موج نور در یک مسیر روشن به انتها می رسد.
We use cookies to offer you a better browsing experience, analyze site traffic and personalize content. By using this site, you agree to our use of cookies. Privacy Policy
Reject Accept