درباره نشانگرهای فنی توان سنج نوری، منابع نور، OTDR ها و آنالایزرهای طیف

جداول تست فیبر نوری عبارتند از: قدرت سنج نوری، منبع نور پایدار، مولتی متر نوری، بازتاب سنج دامنه زمان نوری (OTDR) و عیب یاب نوری. توان سنج نوری: برای اندازه گیری توان نوری مطلق یا تلفات نسبی توان نوری از طریق بخشی از فیبر نوری استفاده می شود. در سیستم های فیبر نوری، اندازه گیری توان نوری اساسی ترین است. دقیقاً مانند مولتی متر در الکترونیک، در اندازه گیری فیبر نوری، قدرت سنج نوری یک متر معمولی سنگین است و تکنسین های فیبر نوری باید یک متر داشته باشند. با اندازه گیری توان مطلق فرستنده یا شبکه نوری، یک توان سنج نوری می تواند عملکرد دستگاه نوری را ارزیابی کند. استفاده از یک قدرت سنج نوری در ترکیب با یک منبع نور پایدار می تواند تلفات اتصال را اندازه گیری کند، تداوم را بررسی کند و به ارزیابی کیفیت انتقال لینک های فیبر نوری کمک کند. منبع نور پایدار: نور با قدرت و طول موج شناخته شده را به سیستم نوری ساطع می کند. منبع نور پایدار با قدرت سنج نوری ترکیب می شود تا افت نوری سیستم فیبر نوری را اندازه گیری کند. برای سیستم های فیبر نوری آماده، معمولا فرستنده سیستم می تواند به عنوان منبع نور پایدار نیز استفاده شود. اگر ترمینال نمی تواند کار کند یا ترمینال وجود ندارد، یک منبع نور ثابت جداگانه مورد نیاز است. طول موج منبع نور پایدار باید تا حد امکان با طول موج ترمینال سیستم سازگار باشد. پس از نصب سیستم، اغلب لازم است تلفات انتها به انتها اندازه گیری شود تا مشخص شود که آیا تلفات اتصال با الزامات طراحی مطابقت دارد، مانند اندازه گیری از دست دادن اتصالات، نقاط اتصال و از دست دادن بدنه فیبر. مولتی متر نوری: برای اندازه گیری افت توان نوری پیوند فیبر نوری استفاده می شود.
دو مولتی متر نوری زیر وجود دارد: 
1. از یک قدرت سنج نوری مستقل و یک منبع نور پایدار تشکیل شده است. 
2. یک سیستم آزمایش یکپارچه که قدرت سنج نوری و منبع نور پایدار را یکپارچه می کند.
در یک شبکه محلی مسافت کوتاه (LAN)، که در آن نقطه پایانی در راه رفتن یا صحبت کردن است، تکنسین ها می توانند با موفقیت از یک مولتی متر نوری ترکیبی اقتصادی در هر دو طرف، یک منبع نور پایدار در یک انتها و یک قدرت سنج نوری در طرف دیگر استفاده کنند. پایان. برای سیستم های شبکه از راه دور، تکنسین ها باید یک ترکیب کامل یا مولتی متر نوری یکپارچه را در هر انتها تجهیز کنند. هنگام انتخاب یک متر، دما شاید دقیق ترین معیار باشد. تجهیزات قابل حمل در محل باید در دمای -18 درجه سانتیگراد (بدون کنترل رطوبت) تا 50 درجه سانتیگراد (رطوبت 95 درصد) باشد. بازتاب سنج دامنه زمان نوری (OTDR) و مکان یاب عیب (عیب یاب): به عنوان تابعی از از دست دادن فیبر و فاصله بیان می شود. با کمک OTDR، تکنسین ها می توانند طرح کلی کل سیستم را ببینند، دهانه، نقطه اتصال و اتصال فیبر نوری را شناسایی و اندازه گیری کنند. در میان ابزارهای تشخیص عیوب فیبر نوری، OTDR کلاسیک ترین و همچنین گران ترین ابزار است. متفاوت از تست دو طرفه قدرت سنج نوری و مولتی متر نوری، OTDR می تواند تلفات فیبر را تنها از طریق یک انتهای فیبر اندازه گیری کند. 
خط ردیابی OTDR موقعیت و اندازه مقدار تضعیف سیستم را می دهد، مانند: موقعیت و از دست دادن هر اتصال دهنده، نقطه اتصال، شکل غیرعادی فیبر نوری، یا نقطه شکست فیبر نوری. 
OTDR را می توان در سه زمینه زیر استفاده کرد:
1. ویژگی های کابل نوری (طول و میرایی) را قبل از تخمگذار بدانید. 
2. شکل موج ردیابی سیگنال بخشی از فیبر نوری را بدست آورید. 
3. هنگامی که مشکل افزایش می یابد و وضعیت اتصال رو به وخامت است، نقطه خطای جدی را پیدا کنید.
عیب یاب (Fault Locator) یک نسخه ویژه از OTDR است. عیب یاب می تواند به طور خودکار عیب فیبر نوری را بدون مراحل عملکرد پیچیده OTDR پیدا کند و قیمت آن تنها کسری از OTDR است. هنگام انتخاب یک ابزار تست فیبر نوری، به طور کلی باید چهار عامل زیر را در نظر بگیرید: یعنی تعیین پارامترهای سیستم، محیط کاری، عناصر عملکرد مقایسه ای و نگهداری ابزار. پارامترهای سیستم خود را تعیین کنید. طول موج کار (nm). سه پنجره اصلی انتقال 850 نانومتر هستند. 1300 نانومتر و 1550 نانومتر. نوع منبع نور (LED یا لیزر): در کاربردهای مسافت کوتاه، به دلایل اقتصادی و عملی، اکثر شبکه های محلی کم سرعت (100 مگابایت) از منابع نور لیزر برای انتقال سیگنال در فواصل طولانی استفاده می کنند. انواع فیبر (تک حالت/چند حالت) و قطر هسته/پوشش (um): فیبر استاندارد تک حالته (SM) 9/125um است، اگرچه برخی دیگر از فیبرهای تک حالته خاص باید به دقت شناسایی شوند. فیبرهای چند حالته معمولی (MM) شامل 50/125، 62.5/125، 100/140 و 200/230 um هستند. انواع کانکتورها: کانکتورهای رایج خانگی عبارتند از: FC-PC، FC-APC، SC-PC، SC-APC، ST و غیره. آخرین کانکتورها عبارتند از: LC، MU، MT-RJ و غیره. حداکثر از دست دادن لینک ممکن. تخمین ضرر/تحمل سیستم. محیط کاری خود را روشن کنید. برای کاربران/خریداران، یک متر میدان انتخاب کنید، استاندارد دما ممکن است دقیق ترین باشد. معمولاً اندازه‌گیری میدانی باید برای استفاده در محیط‌های سخت، توصیه می‌شود که دمای کار ابزار قابل حمل در محل باید -18℃~50℃ و دمای ذخیره‌سازی و حمل و نقل باید -40-~60℃ (95) باشد. %RH). ابزارهای آزمایشگاهی فقط باید در یک محدوده باریک باشند. محدوده کنترل 5 تا 50 درجه سانتیگراد است. بر خلاف ابزارهای آزمایشگاهی که می توانند از منبع تغذیه AC استفاده کنند، ابزارهای قابل حمل در محل معمولاً به منبع تغذیه دقیق تری برای دستگاه نیاز دارند، در غیر این صورت راندمان کار را تحت تأثیر قرار می دهد. علاوه بر این، مشکل منبع تغذیه ابزار اغلب باعث از کار افتادن یا آسیب دیدن ابزار می شود.
بنابراین، کاربران باید فاکتورهای زیر را در نظر بگیرند و وزن کنند: 
1. محل قرارگیری باتری داخلی باید برای تعویض کاربر مناسب باشد. 
2. حداقل زمان کار برای یک باتری نو یا یک باتری کاملا شارژ شده باید به 10 ساعت (یک روز کاری) برسد. با این حال، باتری مقدار هدف عمر کاری باید بیش از 40-50 ساعت (یک هفته) باشد تا بهترین کارایی کار تکنسین ها و ابزارآلات تضمین شود. 
3. هر چه نوع باتری رایج تر باشد، بهتر است، مانند باتری خشک جهانی 9 ولت یا 1.5 ولت AA و غیره. 
4. باتری های خشک معمولی بهتر از باتری های قابل شارژ (مانند باتری های سرب اسید، نیکل کادمیوم) هستند، زیرا اکثر باتری های قابل شارژ دارای مشکلات «حافظه»، بسته بندی غیر استاندارد و خرید سخت، مسائل زیست محیطی و غیره هستند. 
در گذشته، تقریباً غیرممکن بود که ابزار تست قابل حملی را پیدا کنید که تمام چهار استاندارد ذکر شده در بالا را رعایت کند. اکنون، متر برق نوری هنری با استفاده از مدرن ترین فناوری ساخت مدار CMOS فقط از باتری های خشک AA معمولی استفاده می کند (در همه جا موجود است)، شما می توانید بیش از 100 ساعت کار کنید. مدل های آزمایشگاهی دیگر منابع تغذیه دوگانه (AC و باتری داخلی) را برای افزایش سازگاری آنها ارائه می دهند. مانند تلفن های همراه، ابزارهای تست فیبر نوری نیز اشکال بسته بندی ظاهری زیادی دارند. کمتر از یک متر دستی 1.5 کیلوگرمی معمولاً زواید زیادی ندارد و فقط عملکرد و عملکرد اساسی را ارائه می دهد. کنتورهای نیمه قابل حمل (بیش از 1.5 کیلوگرم) معمولاً عملکردهای پیچیده تری دارند. ابزارهای آزمایشگاهی برای آزمایشگاه های کنترل / مناسبت های تولید طراحی شده اند بله، با منبع تغذیه AC. مقایسه عناصر عملکرد: در اینجا سومین مرحله از روش انتخاب شامل تجزیه و تحلیل دقیق هر یک از تجهیزات تست نوری است. برای ساخت، نصب، بهره برداری و نگهداری هر سیستم انتقال فیبر نوری، اندازه گیری توان نوری ضروری است. در زمینه فیبر نوری بدون کنتور برق نوری هیچ واحد مهندسی، آزمایشگاه، کارگاه تولیدی یا تعمیر و نگهداری تلفن نمی تواند کار کند. به عنوان مثال: برای اندازه گیری توان خروجی منابع نور لیزر و منابع نور LED می توان از یک قدرت سنج نوری استفاده کرد. برای تأیید تخمین تلفات پیوندهای فیبر نوری استفاده می شود. مهمترین آنها آزمایش اجزای نوری (فیبرها، اتصالات، کانکتورها، تضعیف کننده ها) و غیره) ابزار کلیدی شاخص های عملکرد است.
برای انتخاب یک برق سنج نوری مناسب برای کاربرد خاص کاربر، باید به نکات زیر توجه کرد: 
1. بهترین نوع پروب و نوع رابط را انتخاب کنید 
2. دقت کالیبراسیون و روش های کالیبراسیون ساخت را که با فیبر نوری و الزامات اتصال دهنده شما مطابقت دارد، ارزیابی کنید. همخوانی داشتن. 
3. مطمئن شوید که این مدل ها با محدوده اندازه گیری و وضوح صفحه نمایش شما سازگار هستند.
4. با تابع دسی بل اندازه گیری تلفات درج مستقیم.
تقریباً در تمام عملکردهای قدرت سنج نوری، کاوشگر نوری دقیق ترین جزء انتخاب شده است. پروب نوری یک فتودیود حالت جامد است که نور کوپل شده را از شبکه فیبر نوری دریافت کرده و آن را به سیگنال الکتریکی تبدیل می کند. می توانید از یک رابط اتصال اختصاصی (فقط یک نوع اتصال) برای ورودی به پروب استفاده کنید، یا از آداپتور UCI رابط جهانی (با استفاده از اتصال پیچی) استفاده کنید. UCI می تواند اکثر کانکتورهای استاندارد صنعتی را بپذیرد. بر اساس ضریب کالیبراسیون طول موج انتخاب شده، مدار قدرت سنج نوری سیگنال خروجی پروب را تبدیل می کند و قرائت توان نوری را بر حسب dBm (dB مطلق برابر با 1 mW، 0dBm = 1mW) روی صفحه نمایش می دهد. شکل 1 بلوک دیاگرام یک قدرت سنج نوری است. مهمترین معیار برای انتخاب قدرت سنج نوری تطبیق نوع پروب نوری با محدوده طول موج مورد انتظار است. جدول زیر گزینه های اصلی را خلاصه می کند. شایان ذکر است که InGaAs عملکرد بسیار خوبی در سه پنجره انتقال در هنگام اندازه گیری دارد. در مقایسه با ژرمانیوم، InGaAs دارای ویژگی های طیف مسطح در هر سه پنجره است و دقت اندازه گیری بالاتری در پنجره 1550 نانومتری دارد. ، در عین حال، دارای ثبات دمایی عالی و ویژگی های کم صدا است. اندازه گیری توان نوری یک بخش اساسی از ساخت، نصب، بهره برداری و نگهداری هر سیستم انتقال فیبر نوری است. عامل بعدی ارتباط نزدیکی با دقت کالیبراسیون دارد. آیا کنتور برق به گونه ای با کاربرد شما کالیبره شده است؟ یعنی: استانداردهای عملکرد فیبرهای نوری و کانکتورها با نیازهای سیستم شما سازگار است. آیا باید تجزیه و تحلیل شود که چه چیزی باعث عدم قطعیت مقدار اندازه گیری شده با آداپتورهای اتصال مختلف می شود؟ مهم است که سایر عوامل خطای احتمالی را به طور کامل در نظر بگیرید. اگرچه NIST (موسسه ملی استانداردها و فناوری) استانداردهای آمریکایی را ایجاد کرده است، طیف منابع نوری مشابه، انواع پروب نوری و کانکتورهای سازنده های مختلف نامشخص است. مرحله سوم، تعیین مدل قدرت سنج نوری است که نیازهای محدوده اندازه گیری شما را برآورده می کند. برحسب dBm، محدوده اندازه گیری (محدوده) یک پارامتر جامع است، از جمله تعیین حداقل/حداکثر دامنه سیگنال ورودی (به طوری که قدرت سنج نوری می تواند تمام دقت، خطی بودن (تعیین شده به عنوان +0.8dB برای BELLCORE) و وضوح را تضمین کند. (معمولاً 0.1 دسی بل یا 0.01 دسی بل) برای برآوردن نیازهای کاربردی مهم ترین معیار انتخاب برای اندازه گیری قدرت نوری این است که نوع پروب نوری با محدوده کاری مورد انتظار مطابقت داشته باشد. اتلاف نوری در اندازه گیری بسیار کاربردی است. بنابراین، عملکرد دسی بل برای اندازه گیری تلفات نسبی کاربر است، در نتیجه بهره وری را بهبود می بخشد و خطاهای محاسبه دستی را کاهش می دهد. : جمع آوری داده های کامپیوتری، ضبط، رابط خارجی و غیره. منبع نور تثبیت شده در فرآیند اندازه گیری تلفات، منبع نور تثبیت شده (SLS) نوری با توان و طول موج شناخته شده را به سیستم نوری ساطع می کند. قدرت سنج نوری/کاوشگر نوری کالیبره شده به منبع نور با طول موج خاص (SLS) از شبکه فیبر نوری دریافت می شود. نور آن را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کند.
به منظور اطمینان از دقت اندازه گیری تلفات، سعی کنید تا حد امکان ویژگی های تجهیزات انتقال مورد استفاده در منبع نور را شبیه سازی کنید:
1. طول موج یکسان است و از همان نوع منبع نور (LED، لیزر) استفاده می شود. 
2. در طول اندازه گیری، پایداری توان خروجی و طیف (پایداری زمان و دما). 
3. رابط اتصال یکسانی را فراهم کنید و از همان نوع فیبر نوری استفاده کنید. 
4. توان خروجی با اندازه گیری تلفات سیستم در بدترین حالت مطابقت دارد. هنگامی که سیستم انتقال به یک منبع نور ثابت جداگانه نیاز دارد، انتخاب بهینه منبع نور باید ویژگی ها و الزامات اندازه گیری فرستنده نوری سیستم را شبیه سازی کند.
هنگام انتخاب منبع نور باید جنبه های زیر در نظر گرفته شود: لوله لیزر (LD) نور ساطع شده از LD دارای پهنای باند طول موج باریکی است و نور تقریباً تک رنگ است، یعنی یک طول موج. در مقایسه با LED ها، نور لیزری که از باند طیفی آن (کمتر از 5 نانومتر) عبور می کند پیوسته نیست. همچنین چندین طول موج اوج کمتر را در دو طرف طول موج مرکزی منتشر می کند. در مقایسه با منابع نور LED، اگرچه منابع نور لیزر قدرت بیشتری را ارائه می دهند، اما گران تر از LED ها هستند. لوله های لیزر اغلب در سیستم های تک حالته در مسافت های طولانی که تلفات آنها بیش از 10 دسی بل است استفاده می شود. تا حد امکان از اندازه گیری فیبرهای چند حالته با منابع نور لیزر خودداری کنید. دیود ساطع نور (LED): LED دارای طیف گسترده تری نسبت به LD است، معمولاً در محدوده 50 تا 200 نانومتر. علاوه بر این، نور LED نور غیر تداخلی است، بنابراین قدرت خروجی پایدارتر است. منبع نور LED بسیار ارزان تر از منبع نور LD است، اما به نظر می رسد اندازه گیری تلفات در بدترین حالت ضعیف باشد. منابع نور LED معمولاً در شبکه‌های فاصله کوتاه و شبکه‌های محلی شبکه محلی فیبر نوری چند حالته استفاده می‌شوند. LED را می توان برای اندازه گیری دقیق تلفات سیستم تک حالته منبع نور لیزر استفاده کرد، اما پیش نیاز این است که خروجی آن نیاز به توان کافی داشته باشد. مولتی متر نوری ترکیبی از قدرت سنج نوری و منبع نوری پایدار را مولتی متر نوری می نامند. مولتی متر نوری برای اندازه گیری افت توان نوری پیوند فیبر نوری استفاده می شود. این کنتورها می توانند دو کنتور مجزا یا یک واحد یکپارچه باشند. به طور خلاصه، دو نوع مولتی متر نوری دقت اندازه گیری یکسانی دارند. تفاوت معمولاً در هزینه و عملکرد است. مولتی مترهای نوری یکپارچه معمولاً عملکردهای بالغ و عملکردهای مختلفی دارند، اما قیمت نسبتاً بالایی دارند. برای ارزیابی پیکربندی‌های مختلف مولتی متر نوری از نقطه نظر فنی، استانداردهای پایه برق سنج نوری و منبع نور پایدار هنوز قابل اجرا هستند. به انتخاب صحیح نوع منبع نور، طول موج کاری، پروب نوری توان سنج و محدوده دینامیکی دقت کنید. بازتاب سنج دامنه زمان نوری و OTDR یاب عیب کلاسیک ترین تجهیزات ابزار فیبر نوری هستند که بیشترین اطلاعات را در مورد فیبر نوری مربوطه در طول آزمایش ارائه می دهند. OTDR خود یک رادار نوری حلقه بسته یک بعدی است و فقط یک انتهای فیبر نوری برای اندازه گیری مورد نیاز است. پالس های نوری با شدت بالا و باریک را به فیبر نوری راه اندازی کنید، در حالی که کاوشگر نوری با سرعت بالا سیگنال بازگشت را ضبط می کند. این ابزار توضیح تصویری در مورد لینک نوری می دهد. منحنی OTDR مکان نقطه اتصال، کانکتور و نقطه خطا و اندازه از دست دادن را منعکس می کند. فرآیند ارزیابی OTDR شباهت های زیادی با مولتی مترهای نوری دارد. در واقع، OTDR را می توان به عنوان یک ترکیب ابزار تست بسیار حرفه ای در نظر گرفت: از یک منبع پالس با سرعت بالا و یک پروب نوری با سرعت بالا تشکیل شده است.

فرآیند انتخاب OTDR می تواند بر روی ویژگی های زیر تمرکز کند: 
1. طول موج کار، نوع فیبر و رابط اتصال را تأیید کنید. 
2. از دست دادن اتصال و محدوده مورد انتظار اسکن شود. 
3. تفکیک فضایی. 
عیب یاب ها بیشتر ابزارهای دستی هستند و برای سیستم های فیبر نوری چند حالته و تک حالته مناسب هستند. با استفاده از فناوری OTDR (Optical Time Domain Reflectometer) برای تعیین محل خرابی فیبر استفاده می شود و فاصله آزمایش عمدتاً در 20 کیلومتر است. ابزار مستقیماً فاصله تا نقطه خطا را به صورت دیجیتالی نمایش می دهد. مناسب برای: شبکه گسترده (WAN)، برد 20 کیلومتری سیستم های ارتباطی، فیبر تا حاشیه (FTTC)، نصب و نگهداری کابل های فیبر نوری تک حالته و چند حالته و سیستم های نظامی. در سیستم های کابل فیبر نوری تک حالته و چند حالته، برای تعیین محل اتصالات معیوب و اتصالات بد، عیب یاب یک ابزار عالی است. عیب یاب آسان است و تنها با یک کلید عمل می کند و می تواند تا 7 رویداد چندگانه را تشخیص دهد.
شاخص های فنی تحلیلگر طیف 
(1) محدوده فرکانس ورودی به حداکثر محدوده فرکانسی اطلاق می شود که در آن تحلیلگر طیف می تواند به طور معمول کار کند. حد بالا و پایین محدوده بر حسب HZ بیان می شود و توسط محدوده فرکانس اسیلاتور محلی اسکن تعیین می شود. محدوده فرکانس آنالایزرهای طیف مدرن معمولاً از باندهای فرکانس پایین تا باندهای فرکانس رادیویی و حتی باندهای مایکروویو مانند 1KHz تا 4GHz متغیر است. فرکانس در اینجا به فرکانس مرکزی اشاره دارد، یعنی فرکانس در مرکز عرض طیف نمایشگر.
(2) پهنای باند توان تفکیک به حداقل فاصله خط طیفی بین دو جزء مجاور در طیف تفکیک کننده اشاره دارد و واحد HZ است. این نشان دهنده توانایی تحلیلگر طیف برای تشخیص دو سیگنال دامنه مساوی است که در یک نقطه پایین مشخص به یکدیگر بسیار نزدیک هستند. خط طیف سیگنال اندازه‌گیری شده که روی صفحه آنالایزر طیف دیده می‌شود، در واقع نمودار مشخصه دامنه-فرکانس دینامیکی یک فیلتر باند باریک (شبیه به منحنی زنگ) است، بنابراین وضوح به پهنای باند این تولید فرکانس دامنه بستگی دارد. پهنای باند 3dB که مشخصه های دامنه فرکانس این فیلتر باند باریک را مشخص می کند، پهنای باند تفکیک کننده آنالایزر طیف است. 
(3) حساسیت به توانایی تحلیلگر طیف برای نمایش حداقل سطح سیگنال تحت پهنای باند رزولوشن معین، حالت نمایش و سایر عوامل تأثیرگذار، بیان شده در واحدهایی مانند dBm، dBu، dBv، و V اشاره دارد. حساسیت یک ابرهتروداین. آنالایزر طیف به نویز داخلی دستگاه بستگی دارد. هنگام اندازه گیری سیگنال های کوچک، طیف سیگنال بالاتر از طیف نویز نمایش داده می شود. برای اینکه بتوان به راحتی طیف سیگنال را از طیف نویز مشاهده کرد، سطح سیگنال کلی باید 10 دسی بل بالاتر از سطح نویز داخلی باشد. علاوه بر این، حساسیت به سرعت جابجایی فرکانس نیز مرتبط است. هرچه سرعت جابجایی فرکانس بیشتر باشد، مقدار پیک مشخصه فرکانس دامنه پویا کمتر، حساسیت و اختلاف دامنه کمتر می‌شود. 
(4) محدوده دینامیکی به حداکثر اختلاف بین دو سیگنال که به طور همزمان در ترمینال ورودی ظاهر می شوند اشاره دارد که می تواند با دقت مشخص اندازه گیری شود. حد بالایی محدوده دینامیکی به اعوجاج غیرخطی محدود شده است. دو راه برای نمایش دامنه تحلیلگر طیف وجود دارد: لگاریتم خطی. مزیت نمایش لگاریتمی این است که در محدوده ارتفاع موثر محدود صفحه نمایش، می توان محدوده دینامیکی بزرگتری به دست آورد. محدوده دینامیکی آنالایزر طیف عموماً بالای 60 دسی بل است و گاهی حتی به بالای 100 دسی بل می رسد. 
(5) عرض رفت و برگشت فرکانس (Span) نام های مختلفی برای پهنای طیف تحلیل، گستره، محدوده فرکانس و گستره طیف وجود دارد. معمولاً به محدوده فرکانس (عرض طیف) سیگنال پاسخ اطلاق می شود که می تواند در سمت چپ ترین و راست ترین خطوط مقیاس عمودی در صفحه نمایش آنالایزر طیف نمایش داده شود. می توان آن را به طور خودکار با توجه به نیازهای آزمایشی تنظیم کرد یا به صورت دستی تنظیم کرد. عرض رفت و برگشت نشان دهنده محدوده فرکانسی است که توسط آنالایزر طیف در طول اندازه گیری (یعنی یک حرکت فرکانس) نمایش داده می شود که می تواند کمتر یا مساوی با محدوده فرکانس ورودی باشد. عرض طیف معمولاً به سه حالت تقسیم می شود. ① جابجایی فرکانس کامل تحلیلگر طیف محدوده فرکانس موثر خود را در یک زمان اسکن می کند. ②فرکانس جابجایی در هر شبکه تحلیلگر طیف فقط یک محدوده فرکانس مشخص را در یک زمان اسکن می کند. عرض طیف نشان داده شده توسط هر شبکه را می توان تغییر داد. ③Sero Sweep عرض فرکانس صفر است، آنالایزر طیف جاروب نمی کند و به یک گیرنده تنظیم شده تبدیل می شود. 
(6) زمان جابجایی (زمان جارو کردن، به اختصار ST) زمان مورد نیاز برای انجام یک جارو با محدوده فرکانس کامل و تکمیل اندازه‌گیری است که به آن زمان تجزیه و تحلیل نیز می‌گویند. به طور کلی، هر چه زمان اسکن کوتاه تر باشد، بهتر است، اما برای اطمینان از دقت اندازه گیری، زمان اسکن باید مناسب باشد. فاکتورهای اصلی مرتبط با زمان اسکن، محدوده اسکن فرکانس، پهنای باند رزولوشن و فیلتر کردن ویدیو است. آنالایزرهای طیف مدرن معمولاً چندین زمان اسکن برای انتخاب دارند و حداقل زمان اسکن توسط زمان پاسخ مدار کانال اندازه گیری تعیین می شود.
(7) دقت اندازه گیری دامنه دقت دامنه مطلق و دقت دامنه نسبی وجود دارد که هر دو توسط عوامل زیادی تعیین می شوند. دقت دامنه مطلق یک شاخص برای سیگنال در مقیاس کامل است و تحت تأثیر تأثیرات جامع تضعیف ورودی، افزایش فرکانس متوسط، پهنای باند وضوح، وفاداری مقیاس، پاسخ فرکانس و دقت خود سیگنال کالیبراسیون قرار دارد. دقت دامنه نسبی مربوط به روش اندازه گیری است، در شرایط ایده آل تنها دو منبع خطا وجود دارد، پاسخ فرکانس و دقت سیگنال کالیبراسیون، و دقت اندازه گیری می تواند بسیار بالا باشد. ابزار باید قبل از خروج از کارخانه کالیبره شود. خطاهای مختلف به طور جداگانه ثبت شده و برای تصحیح داده های اندازه گیری شده استفاده شده است. دقت دامنه نمایش داده شده بهبود یافته است.